نویسنده : ریچارد سوئدبرگ 

   ترجمه : حمزه نوذری

«مباحثاتی درباره قانون تاراج چوب» شامل مجموعه‌ای از مقالات ژورنالیستی مارکس است که در اوایل دهه 1840، در واکنشی به تصمیم مجلس استان راین در سال 1841 برای به جرم شناختن جمع‌آوری چوب جنگل، برای روزنامه راینیشه سایتونگ نگاشته شد.

افراد فقیر مطابق با عرف این اجازه را داشتند که شاخه‌های کوچک و بزرگ درختان را بریده و از آن‌ها به عنوان سوخت استفاده کنند، و این حق عرفی به یکباره از آنان سلب شد. نگهبانان محلی که حقوقشان توسط صاحب جنگل پرداخت می‌شد، وظیفه پاسداری از قانون جدید را بر عهده گرفتند. مارکس از این قانون جدید خشمگین شد، و نوشته‌هایش در این‌باره تند و گزنده بود.

محور اصلی بحث مارکس این است که، مجلس با قرار دادن منفعت مادی در کانون توجهش، قانون را پست و حقیر ساخته است. دولت، آن‌گونه که مارکس در این مرحله از تکامل [فکری]اش مسائل را می‌بیند، باید بر فراز تمام کنشگران باشد، یا، به نسبت، باید از تمامی کنشگران در مقام شهروندی و انسانیشان - نه در مقام حاملان منفعت مادی - دفاع کند. مطابق گفته مارکس، اگر دولت منفعت را به‌ عنوان اصل پیش برنده برگزیند، احترام افراد نسبت به قانون از بین خواهد رفت. با تسلیم‌ شدن در برابر منفعت ویژه صاحب جنگل، مجلس در قبال وظیفه‌اش خیانت کرد:

منفعت ماهیتا کور، بی‌اعتدال، یک طرفه، و به‌ طور خلاصه، به‌ صورت طبیعی قانون‌گریز است. آیا قانون‌گریز می‌تواند تسلیم قانون شود؟ آنگونه که می‌توان سکوت را به وسیله نواختن ترومپتی پر سر و صدا شکست، نمی‌توان منفعت خصوصی را به واسطه قرار دادن آن بر تاج و تخت قانون‌گذار، قانونی کرد.