نویسنده : خوزه اورتگا یی‌گاست 

   ترجمه : داوود منشی‌زاده

آغاز و ریشه‌ی روابط تکنیسیم جدید با علوم این است که گفتیم _چنانکه دیده می‌شود_ یک رابطه‌ی خارجی وجود ندارد، بلکه رابطه‌ی روش‌های ادراکی متحد با آن در میان است و از این جهت تکنیک جدید مستقل و از وجود خود مطمئن است. تکنیک جدید دیگر در ردیف سحر و جادو نیست. تکنیک جدید دیگر الهام اتفاقی نیست، بلکه «روش» است و راهی متعین از پیش ثابت و مستقر بر قواعد خود. چه آموزه‌ی بزرگی! انسان متعقل باید با اشیاء کار کند، در نزد آن‌ها باشد. اگر در علوم طبیعی است با مادیات کار کند، اگر مورخ است با انسان‌ها کار کند. اگر مورخان آلمانی قرن 19 بیش از آنچه بودند، یعنی «مردان سیاسی» و «مردان دنیا» بودند، شاید امروز تاریخ می‌توانست در ردیف علوم باشد و در جوار آن شاید تکنیک موثری برای کار با پدیده‌های بزرگ جامعه داشتیم. ولی با کمال خجلت باید اعراف کرد که دربرابر این پدیده‌ها، انسان عصر حاضر همان حالی را دارد که انسان «عصر سنگ کهنه» دربرابر برق آسمان داشت.