نویسنده : کوبایاشی ایسا 

   ترجمه : ع پاشایی

ایسا (Issa) تخلص کوبایاشی نوبویوکی است که به کوبایاشی یا تارز (Yatars) هم معروف است، متولد ۱۷۶۳ در گذشته به سال ۱۸۲۸ شاعر هایکوسرا که شعرهایش به زبانی ساده بی آرایش و گویای تنهایی معنوی انسان معمولی است. ایسا با نامادریش مشکل داشت طوری که در ۱۷۷۷ پدرش او را به ادو (توکیوی کنونی) فرستاد که آنجا پیش نیروکوان چی کوآ (در گذشته به سال ۱۷۹۰) هایکو یاد گرفت. در ۱۷۹۳ تخلص «ایستا» را برای خود انتخاب کرد که به معنی «یک فنجان چای» است. در سراسر بخش جنوب غربی ژاپن به سفر پرداخت و بعدا اولین مجموعه ی شعرش را به اسم تابیشویی (Ta bishi) (۱۷۹) ره آوردهای سفر چاپ کرد با مرگ پدر ایشا در ۱۸۰۱، بین او و نامادریش سر ارث و میراث کشمکش پیدا شد که تا ۱۸۱۳ ادامه داشت بعد از آن بود که او در زادگاهش ماندگار شد و برای اولین بار ازدواج کرد چهار بچه اش در نوزادی درگذشتند و همسرش سر زا رفت ازدواج دومش ناموفق بود؛ و ایسا پیش از آنکه سومین همسرش دخترش را به دنیا آورد درگذشت.
ایسا از این زندگی پر از غم و سوگ شعری آفرید که سرشار از سادگی و پر از احساس است و همدلیش حتا با مگسها و حشرات دیگر او را پیش ژاپنی ها عزیز و گرامی کرده است در شعرش با زبان معمولی به مضمونهای روزمره میپردازد اما با کیفیتی غنایی که از راه چشمی بسیار تیزبین و با لحن همدلانه آمیخته است هزاران های کایی» نوشته است و همین طور رنگا و قالب شعری دیگر آثار مهم او این هاست چی چی نو شونن نیکی (۱۸۰۱؛ خاطرات آخرین روزهای پدرم و اوراگا هارو (۱۸۱۹؛ سال عمر من).