نویسنده : یوجین اونیل

   ترجمه : یدالله آقاعباسی

برخی از نمایشنامه‌های یوجین اونیل براساس تجربه‌هایش از روزگاری‌ است که دریانوردی می‌کرده. اونیل در آثارش نشان می‌دهد که محدود بودن محیط و روابط چطور باعث شکل‌گیری تعصب، سوءظن و ترس می‌شود. نمایشنامه‌های این کتاب مضامین «موبی دیکِ» هرمان ملویل، به‌خصوص بیگانگی انسان‌ها با طبیعت، را به یادمان می‌آورند.

در «سفر دورودراز به وطن» داستان جاشوی ساده‌دلی را می‌خوانیم که دلتنگ سرزمینش شده و درست روزی که قرار است دستمزدش را بگیرد تا به خانه بازگردد او را می‌دزدند و برای کار به کشتی دیگری می‌برند. «آنجا که دو راه به هم می‌رسند» قصۀ ناخدایی است که هر شب از پشت‌بام خانه‌اش مشتاقانه به دریا چشم دوخته. او عقلش را از دست داده و در خیالش منتظر است تا کشتی‌اش با گنجی بازگردد که در یکی از جزایر اقیانوس آرام دفن کرده‌اند. «روغن نهنگ» در یک کشتی شکار نهنگ اتفاق می‌افتد که میان یخ‌ها گرفتار شده و ناخدایی بی‌رحم و متعصب دارد.