نویسنده : محمدحسین دلال‌رحمانی

ادبیات جدید ایران در لحظه‌ی شکل‌گیری‌اش سرشار از خواست زندگی وبد. با این حال متن ادبی آرمان‌های نخستین را وانهاد و به چیزی متفاوت بدل شد. این کتاب روایتگر فرازوفرودهای تاریخی ادبیات داستانی ایران است و تلاش می‌کند نسبت آن را با موقعیت‌های اجتماعی روشن سازد. در این زمینه، بجای پرداختن به محتواهای متغیر متون، این نوشتار به فرم‌هایی توجه می‌کند که در نسبت با میل برآمده از جایگاه تولیدکنندگان متون ادبی ظاهر شده است. این امر امکان فراتر رفتن از متون ادبی را فراهم می‌کند. بنابراین متن ادبی به‌مثابه‌ی شاخصی درنظر گرفته می‌شود که امکانانی از فهم کلیتی تاریخی را فراهم می‌آورد. از این رو هدف این کتاب نه افزایش دانش یا التذاد ادبی که ایجاد بستری برای تغییر وضعیت موجود است، بستری که لحظه‌ی اکنون را در تداوم گذشته‌ی تاریخی می‌فهمد تا امکانی برای برآوردن خیال رهایی در آینده باشد.