گزیده‌ای از خواندنی‌ترین نامه‌های کامو به کاسارس)

نویسنده : آلبر کامو
   ترجمه : بیتا ترابی

صبح ششم ژوئن ۱۹۴۴ نیروهای متفقین به سواحل نرماندی وارد شدند و شبش آلبر کامو، نویسنده پرآوازه فرانسوی و ماریا کاسارس، ستاره آن روزهای صحنه های تئاتر همدیگر را دیدند. هر چند اتفاق دوم با آنچه در نبرد نرماندی رخ داد ذره‌ای همسان نیست، زندگی کامو و کاسارس از اساس دگرگون شد؛ تصویرشان در ذهن همه کسانی که بعدها مکاتبات آن دو را می‌خواندند هم همین‌طور. کامو در یکی از این نامه‌ها خطاب به کاسارس می‌نویسد: «وقتی می‌گفتم تو بودی که به من زیستن آموختی می‌خندیدی، ولی واقعیت دارد. من از تو آموخته‌ام که زندگی جدا از مرگ و چیزهای منفی دیگر نیست، بلکه با همین مرگ‌ها و نیستی‌ها و چیزهای منفی‌اش تحسین‌برانگیز است. من رفته‌رفته بی‌آنکه بدانم با نگاه کردن به تو زندگی کردن را آموخته‌ام و سعی کرده‌ام ستایشت کنم و درون خودم به تعادل برسم و به چیزهایی دست یابم که تو در من دوست داری.» زنده‌باد عشق گزیده دویست نامه از میان هشتصدوشصت‌وپنج نامه‌ای است که این دو طی سال‌های آشنایی از تابستان ۱۹۴۴ تا زمستان ۱۹۶۰ ردوبدل کردند.