نویسنده : آنتون ا. کریس

   ترجمه : سحر فرخی

در این کتاب می‌کوشم نحوه‌ی درکم از روانکاوی و شیوه‌ام در به‌کارگیری آن را توصیف کنم. معتقدم صورت‌بندی‌مان از تکنیک روانکاوی به قوت روش و داده‌هایمان نیست. ادبیات روانکاوی شامل توصیفات بالینی ظریف بسیار و طیف بی‌پایانی از جلوه‌های باشکوه خِرَد انسانی است. بااین‌حال، برای کسی که به دنبال توسعه‌ی ظرفیت استفاده از روش روانکاوی است ـ چه در خود روانکاوی و چه در یکی از شیوه‌های درمان‌ مشتق‌شده‌ از آن ـ وظیفه‌ی سازماندهی روش‌ها، داده‌ها، و نظریه‌های دیگران در قالب ترکیبی از آنِ خودش، بسیار دشوار و در مواردی ممنوع است.

بر این اساس، برای انجام این وظیفه با تمرکز بر تداعی آزاد به‌عنوان یک روش، راهی ارائه می‌دهم. هدف من این است که صورت‌بندی اولیه‌ی فرایند روانکاوی و عناصر آن را بر مبنای روش تداعی آزاد نشان دهم. امیدوارم از این طریق بتوانم تحقیقات درباره‌ی نقش نظریه و صورت‌بندی در عمل روانکاوی و روان‌درمانی را تسهیل کنم. بااین‌حال، تلاش من این نیست که تمام جنبه‌های‌ تکنیک یا تداعی آزاد را تشریح کنم.

یکی از حوزه‌های بسیار غنی در ادبیات روانکاوی، بنا به دلایلی معلوم، شرح و بحث از تداعی آزاد است. زمانی انتظارم این بود که این کتاب را با بررسی همه‌جانبه‌ای آغاز کنم. اکنون، پاتریک ماهونی این بررسی را بسیار علمی‌تر و کامل‌تر از آنچه من می‌توانستم آماده کنم، ارائه داده و مرا برای همیشه وام‌دار خود ساخته ‌است. او به تلاش‌های بسیاری از آن‌هایی که دَرکِمان از تداعی آزاد را غنی کرده‌اند استناد، و بررسی‌شان می‌کند. باوجوداین، مایلم به‌طور خلاصه جایگاه تداعی آزاد را در تاریخ تکنیک روانکاوی ترسیم کنم، آن‌گونه که به‌تدریج از نقطه‌ی آغازش در «دودکش پاک‌کنی» تحت هیپنوتیزم در طول صدسال اخیر توسعه یافته‌ است.