نویسنده : لویی آلتوسر

       ترجمه : هومن حسین‌زاده   

در دو مقاله اول این کتاب، لوئی آلتوسر به تحلیل آثار دو تن از بزرگ ترین متفکران عصر روشنگری – منتسکیو و روسو می پردازد. او نشان می‌دهد که اگرچه پیشرفت‌های قابل‌توجهی در جهت تأسیس علم سیاست داشتند، به‌ویژه در مقایسه با نظریه‌پردازان حقوق طبیعی، با این حال قربانی ایدئولوژی‌های زمانه و طبقه خود باقی ماندند. مونتسکیو با توجه به مفاهیم سیاسی رایج در مطلق گرایی فرانسه، پذیرفت. روسو کوشید تا با تغییر اخلاقی شیوه‌ای از تولید منسوخ شده را تحمیل کند. مقاله سوم رابطه مارکس با هگل را بررسی می‌کند و بحث‌های مربوط به این موضوع را در کتاب‌های قبلی آلتوسر، برای مارکس و لنین و فلسفه به تفصیل شرح می‌دهد. آلتوسر استدلال می‌کند که مارکس نه تنها با پشت کردن به هگل، بلکه با استخراج و تبدیل مقوله‌های خاصی از منطق هگل و به کار بردن آنها در اقتصاد سیاسی انگلیس و به کار بردن آنها در اقتصاد سیاسی انگلیس، توانست نظریه‌ای درباره ماتریالیسم تاریخی و امکان فلسفه مارکسیستی ماتریالیسم دیالکتیکی را پایه‌ریزی کند. نظریه سیاسی سوسیالیستی فرانسه