این کتاب داستان زندگی قبانی است به قلم خود او. نزار قبانی‌ای که به قول عرب‌ها «شاغل الدنیا» ست. این اصطلاح را عرب‌ها درباره متنبی به کار می‌برند اما به نظرم درباره قبانی هم مصداق دارد، زیرا او نه تنها در ادبیات جهان عرب بلکه در اغلب کشورهای دنیا چنین جایگاهی دارد.

ما در ایران قبانی را به عنوان شاعر می‌شناسیم در حالی که او نثر درخشانی داشته و خیلی جاها نثرش از شعرش جلوتر است؛ نمونه‌اش همین کتاب «داستان من و شعر».

ترجمه کتاب عالی است. نثر آن شیوا و روان است و البته این موضوع دلایل مختلفی دارد. علت اول، خود نزار است؛ قبانی با دلش می‌نوشت نه با دستش. انگار قلم را به دست دلش می‌داد برای نوشتن. او داستان زندگی‌اش را در این کتاب با کمال صداقت و در نهایت شاعرانگی نوشته است؛ بدون هیچ سانسور و حجابی. علت دیگر ترجمه خوب و مسلط دکتر غلامحسین یوسفی است...   
        

از توضیحات موسی بیدج (شاعر و پژوهشگر ادبی) در گفتگو با ایبنا