گاهی اوقات با تمام وجود از کتابی لذت می‌بریم که از اعلام کردنش احساس شرم می‌کنیم، چون جمعیت غالب اطرافمان آن را کتاب خوبی نمی‌دانند. این شرم در خصوص استاد ادبیاتی که هملت را نخوانده هم صدق ‌می‌کند. گاهی پیش می‌آید که برنامه‌ای برای خواندن یک کتاب بخصوص نداریم اما آن کتاب ما را پیدا می‌کند! گاهی قصه‌ها در اوج غمگین بودن ما را به قلۀ لذت می‌رسانند. بعضی اوقات نمی‌دانیم قفسه‌های کتاب‌خانۀ شخصی‌مان را چگونه بچینیم و مرتبشان کنیم. بعضی‌هامان لذت کتاب‌فروشی را حتی شده برای یک روز تجربه کرده‌ایم و ساعت‌ها حرف درموردش داریم. این خوشی‌ها و ناخوشی‌های کتاب‌خوان بودن در سفر مکتوبی که بوگل ترتیب داده، همراه مخاطب هستند. از متن کتاب «هربار که به‌سمت کتاب خوبی برگردیم، همیشه حرف تازه‌ای برای گفتن دارد. نه آن کتاب همان کتاب سابق است و نه ما همان کتاب‌خوان سابق.»