ایده و گردآوری : محمدمهدی اردبیلی

برشی از متن: 

در ایران اخذ و اقتباس از اندیشه‌های هگل به نحو بسیار پیچیده‌ای صورت گرفته است و می‌توان گفت که ما هنوز مواجهه‌ای همه‌جانبه با هگل و اندیشۀ او در ایران در پیش داریم. ممکن است تعجب کنید که من از اصلاح «در پیش داریم» استفاده می‌کنم. اما در واقع امر، هگل در تاریخ اندیشۀ مغرب‌زمین فارغ از حب و بعض‌هایی که پیرامون افارد شکل می‌گیرد، نقشی قابل ملاحظه دارد. همانطور که اشاره کردید پیش از انقلاب آشنایی با هگل بسیار غیرمستقیم و پراکنده بود. غیر از معدود نوشته‌های کوچک یا بخشی از تاریخ فلسفۀ مرحوم فروغی، تنها نوشتۀ در دسترس ترجمۀ استیس بود. بخش‌هایی از این کتاب به‌رغم زحمت مترجم و البته هم به دلیل فقدان ترجمۀ تخصصی و انتخاب واژگان مناسب و هم به دلیل خود متن، بسیار دشوارفهم و تقریباً عامل دور شدن ما از هگل بود. 

دربارهٔ کتاب:

اثر حاضر همان‌گونه که از نامش پیداست بنا دارد تا به نسبت «ما» و «هگل» بپردازد. در نظر اول واکاویِ این نسبت چندان دشوار به نظر نمی‌رسد. به هر ترتیب، هگل یکی از مهم‌ترین فیلسوفان غربی است و اندیشۀ او در ایران نیز حامیان و منتقدان مختلفی دارد. با این‌ حال هدف از گردآوری مجموعه‌ای از مقالات و مصاحبه‌ها در کتاب حاضر، نه صرفاً حل یا توضیح مسئلۀ «نسبت ما و هگل»، بلکه پیش از هرچیز تلاشی است برای خلق خود این «مسئله» و بررسی امکان‌های پیدایش آن، یا به تعبیر فنی‌تر، پروبلماتیزه کردن آن. این پروبلماتیزه کردن، بیش از هرچیز بناست از موتور نفی دیالکتیکی تغذیه کند و در نتیجه پرداختن به آن، نه ماجراجویی از سر تفنن است و نه گام نهادن در راه و روشی مطمئن و مستحکم، بلکه پیشاپیش تن سپردن به نوعی قمار است. قمار بر سر تمام داشته‌های «ما» و ترس از دست‌دادن همه‌چیز در مواجهه‌ای مفهومی-انتقادی و باواسطه با خودمان.