نویسنده : ابراهیم گلستان
 

... من کارهایم را به حساب نفس کشیدن خودم می گذارم . اگر هم که می جنگم نفس کشیدن من است این جنگ. چون این منم که نفس می کشم نفس را این جور کشیده ام به هدف درافتادن با زشتی هایی و جهل هایی که در جامعه ام هست. قاضی و داور کارم در این نفس کشیدنم که مرهون هیچ کسی نیستم و توقعی هم از هیچ کس ندارم خودم هستم. افسار فکر و کار و زحمت و عشق و توانایی ام را نه به دست دستگاه می سپارم و نه به دست چهار تا جرتغوز که می دانم به قدر بز نمی فهمند، اما هر چه حجم دارند پر از نفهمی و محرومیت و خودپسندی و احتیاج به خودنمایی بی توجیه و پرت خودشان است ....