نویسنده : ویلیام دزموند
   ترجمه : نرگس تاجیک نشاطیه

درباره کتاب:
اسکندر کبیر گزارش هایی از فیلسوفی منحصر به فرد شنیده بود؛ او شب ها ممکن بود روی زمین یا در رواق ها و ورودی معابد بخوابد و روز این طرف و آن طرف پرسه می زد و درباره افرادی که ملاقات می کرد و کارهای احمقانه ای که از آن ها می دید، سخنانی می گفت. نامش دیوژن بود، از شهر زادگاهش تبعید شده است، این برایش اهمیتی ندارد. همه جای زمین خانه اش بود و می گفت از پادشاهان شادتر، آزادتر، شجاع تر، عادل تر و از همه نظر بهتر است.
اسکندر، درس آموخته ارسطوی بزرگ به ملاقات دیوژنِ رفت که زیر آفتاب لمیده بود وقتی پادشاه سخاوتمندانه از دیوژن خواست که هدیه اش را خود انتخاب کند، او با لحنی تحقیر آمیز پاسخ داد: «از جلوی آفتابم کنار برو.»
صرف نظر از صحت تاریخی، داستان در بر دارندۀ بسیاری از ایده های کلبی مسلکان باستان است. خیر ذاتی و سادگی خِرد بر پوچی های گذرای پادشاهان تفوق دارد. این کتاب در بارۀ این ایده ها، کلبیونی که آن ها را می زیستند و بستر های مختلفی است که این ایده ها در آن ها پدیدار می شدند.