گالدوس مهم ترین چهره ی ادبی اسپانیا در سده ی نوزدهم و بزرگترین رمان نویس این کشور پس از سروانتس به شمار می آید در میان اسپانیاییان همان منزلتی را دارد که بالزاک در فرانسه و دیکنز در انگلستان و داستایفسکی در روسیه،اما فقط در نیمه ی دوم سده ی بیستم بود که جایگاه شایسته ی خود را در مقام نماینده ی رئالیسم اسپانیایی یافت و شاهکارهایی سینمایی که بونوئل از دو اثر او نازارین و تریستانا ساخت در این امر نقش موثر داشت.نازارین در زبان اسپانیایی یعنی«ناصره ای»و می دانیم که مسیح اهل ناصره بود.گالدوس با این نامگذاری وجهی از منش قهرمان اصلی داستان را می رساند،شخصیتی که از وجهی دیگر یادآور چهره ی فراموش نشدنی دیگری است که هموطن او سروانش آفرید:دن کیشوت