(شعرهایی از سوزان علیوان)

نویسنده : سوزان علیوان

   ترجمه : یدالله گودرزی

سوزان علیوان در یک سفر دائمی است. قلبش چمدان است، روحش انبوهی از کلید و قفل است. او می‌نویسد، نقاشی می‌کند و گاهی اوقات رویا و کابوس می‌بیند. شاعری که پیوسته در اشعار و نقاشی‌هایش تکرار می‌شود و خواننده را با صحنه‌های بیگانگی و حیرت دائمی شگفت‌زده می‌کند تا آنجا که انگار یکی از دغدغه‌های روحی و روانی او، اندوه و انزواست؛ اندوهی که گاه به افسردگی و دلمردگی تنه می‌زند. 

او در بیروت به دنیا آمد و بخشی از کودکی خود را در جریان جنگ داخلی که در سال ۱۹۷۵ آغاز شد زندگی کرد از این رو همواره هراس از جنگ را با خود دارد. نکته مهم دیگر در شعر، زندگی و نقاشی‌هایش، دلبستگی بی‌پایان علیوان به کودکی و دوران بچگی است. او کودکی است که قد کشیده و میان آدم‌بزرگ‌ها سرگردان و دلواپس مانده است. حتی گفتارها، توصیفات و بیان‌های شعری‌اش همراه با نگاه کودکانه است؛ برای نمونه وی با روحیه کودکی فرانسوی‌ها را توصیف می‌کند.