نویسنده : ویلم فلور ،حسن جوادی 

   ترجمه : صبا کارخیزان ،سمیرا محب‌علی

کتاب حاضر که در هشت فصل تدوین شده است به کیف‌کردن، لذت و عیش‌‌ونوش در ایران می‌پردازد. نخستین فصل، با «بسحاق» شاعر کمتر ‌شناخته‌شده ایرانی آشنا می‌کند. بسحاق شاعری است که شعرش تماماً به خوراک اختصاص دارد و از این رو به «اطعمه» معروف است؛ فصل دوم نگاهی بر نظر مسافران خارجی در حدفاصل سال‌های 1500 تا 1900 میلادی دارد؛ فصل سوم به موضوع قهوه و قهوه‌خانه و چگونگی رواج فرهنگ قهوه‌نوشی در ایران می‌پردازد؛ فصل چهارم به تفصیل نقش اجتماعی، اقتصادی و سیاسی قهوه‌خانه‌های تبریز تا سال 1971 میلادی پرداخته است؛ فصل پنجم با نگاه به دو فصل قبل‌تر، تاریخچه و روند تبدیل ایران از کشوری قهوه‌نوش به کشوری چای‌نوش را مورد بحث قرار می‌دهد؛ فصل ششم به موضوع باده و باده‌نوشی در ایران می‌پردازد؛ فصل هفتم به یکی از لذت‌های عمده یا بهتر است بگوییم اشتیاق ایرانیان، یعنی کشیدن تنباکو می‌پردازد؛ کتاب در فصل هشتم با تحلیلی از مصرف انواع مواد مخدر در ایران، به ویژه تریاک، حشیش و مشتقات آنها، به اوج خود می‌رسد.‌‌‌‌‌‌