نویسنده : شاینول جیوا 

   ترجمه : خشایار بهاری 

رهبر جامعه شیعه اسماعیلی «عبدالله المهدی» پس از یک دوره دراز مدت استتار در سال 297 هجری قمری نخستین امامت-خلافت فاطمیان و حکومت یک دودمان شیعی را پایه گزاری کرد. این امپراتوری شیعی در اوج خود از کرانه های اقیانوس اطلس، در امتداد سواحل جنوبی دریای مدیترانه تا دو سوی دریای سرخ شامل مکه و مدینه گسترش داشت. جلد اول از دو جلد «فاطمیان» تاریخ مختصر دوران اولیه گسترش این امپراتوری تا فتح مصر و انتقال پایتخت به قاهره امروزی در سال 362 هجری قمری را در بر می گیرد. خواننده در سفری تاریخی از پایتخت های آغازین فاطمیان در غرب «قیروان- مهدیه-منصوریه» به پایتخت بعدی قاهره می رود. جلد دوم دوران دویست ساله امامت-خلافت فاطمیان در قاهره و افول نفوذشان در مغرب است.
فاطمیان در این گام دوم تاریخ خود، قاهره را پی افکنده و سیر تحول و تبدیل آن به یک عامل فرهنگی و اقتصادی پیوند دهنده آسیاف افریقا و اروپا را هدایت کردند. آبادانی و مکنت حاکم بر قلمرو و مردم امپراتوری، بستر فرهنگی، هنری و روشنفکری سرزنده ای را پدید آورد که شور و شوق مدنی عصر خود را بازتاب می داد.