نویسنده : هومن قویدل

زندگی جایی تلخ‌تر می‌شود که در پایان راه، تو را به آنکسی که همه عمر ترسیده‌ات، از آن تنفر و هراس داشته‌ای، تبدیل می‌کند. و نفس‌گیریش لحظه‌ای است که دیگر می‌دانی هرگز چکامه تو پایان را نمی‌بیند؛ اینجاست که می‌فهمی سال‌ها زودتر از روزها گذشته‌اند.