نویسنده : عبدالله البصیص
   ترجمه : محمد حزبایی‌زاد

یکی از جنگ های هولناک جهان عرب در کویت رخ داد؛ قسمتی از تاریخ که در ادبیات داستانی کم تر به آن پرداخته می شود، به ویژه از زاویهٔ دید ساکنان کویت، یعنی مردمی که زیر حملات صدام حسین جان و مال خویش را باختند.
این رمان بی رحمی ها و شقاوت های مردم را از پیش از جنگ تا پس از آن روایت می کند: کودکانی که تفریحشان جنایت علیه حیوانات است و زمانی که بزرگ می شوند، جنایت علیه همنوعانشان را حرفهٔ خویش می کنند. خشونت های بی پرده در کنار انسانیت و اخلاق چنان ترکیبی در این رمان خلق می کند که خواننده ناچار به قضاوت هایی تلخ دربارهٔ شخصیت های آن می شود.
شاهدان ماجرا گفتند مردی را دیده اند که با ماشین فِراری اش راه ماشین باری ضدگلولۀ حمل پول را بست. بعد خیلی راحت در سمت رانندۀ آسیایی ماشین را، که یک بند لابه و التماس می کرد، باز کرد. به او آسیب نزد، فقط ماشین را برد و از صحنه دور شد. ماشین گرانقیمت فِراری را جا گذاشت و بعد فهمیدیم ماشین پسر فرمانده کل نیروهای پلیس است.