نویسنده : مانوئل پوییگ 

   ترجمه : احمد گلشیری

این رمان تنها دو فصل بلند دارد که فصل دوم به مراتب از فصل اول بلند تر است. آقای رامیرز پیرمرد هفتاد و چهار ساله‎ی آرژانتینی در آسایشگاهی در نیویورک، لری مرد جوان سی وشش ساله با نام کامل لارنس جان مسئول هواخوری و هل دادن صندلی چرخ‎دار پیرمرد است. او جوانی نیویورکی است که مدرک دکترای تاریخ دارد و حالا به این شغل مشغول است. رامیرز پیر و لری جوان به تدریج در روزهای مختلف در مورد موضوعات گوناگون صحبت می‎کنند و خاطرات و خیالات بسیاری را با هم مرور می‎کنند. ماجراهای رمان در شهر نیویورک می‎گذرد.

کل رمان هیچ روایتی ندارد. تنها دیالوگ بین این دو نفر است. تمام اطلاعات در مورد این دو نفر، فضاپردازی، شخصیت پردازی و سایر عناصر داستانی در دیالوگ های بین این دو نفر ساخته و پرداخته می‎شود. و شاید بتوان گفت رمان نفرین ابدی بر خواننده ی این برگ ها جزء محدود رمان هایی است که تمام آن دیالوگ است. و از لحاظ فرم داستانی به این نحو اجرا شده باشد.