‌(هنر تقریباً گمشده هیچ‌کاری نکردن)

نویسنده : دنی لافریر
   ترجمه : علی نساجی زواره

کتاب هنر خوردن انبه یا هنر تقریباً گمشدۀ هیچ‌کاری نکردن، مجموعه‌ای پیوسته از جستارهایی طنّاز و شاعرانه و درعین‌حال انتقادی است که تلاش می‌کند با شرح لحظه‌هایی از زندگی، کیفیتِ ازدست‌رفتهٔ حضورِ انسان در جهان معاصر را به ما گوشزد کند.  
  
هنر خوردن انبه، تلاش برای درک و فهمِ بهتر جهان از منظر همهٔ آن چیزهای ریزودرشت به‌ظاهر مهم و البته به‌ظاهر غیر مهم پیرامون‌ ماست؛ چه ایرادی دارد اگر در میانهٔ روزی در خانهٔ پدری‌‌تان، خانهٔ دوست‌تان، یا خانهٔ خودتان یا هر خانهٔ دیگری، در آستانهٔ جوانی، میان‌سالی یا پیری، در یک جنوب یا شمال که گرما و عرق‌ریزانِ پوست یا سرما و حرارتِ خونِ در رگ‌هایتان را در خود دارد، بی فکرِ پیش، روی صندلی راحتی لم داده و به ناگه انبه‌ای تازه را آرام‌آرام، جویده جویده به کام بکشید و خوشنود از این عیشِ مدام، به خوابِ بعدازظهرِ کوتاه یا متوسطی فرو روید که گویی آخرین لذتِ حقیقی ممکن در جهان است؟ لافریر در این کتاب، ما را به چنین تجربه‌ای دعوت می‌کند.‌
‌