نویسنده : جین آستین

   ترجمه : سمانه سعید

از همان سالِ ۱۸۱۳ که «غرور و تعصب» شهرت قابل‌توجهی پیدا کرد، نام این اثر در زمره‌ی محبوب‌ترین رمان‌های ادبیات انگلیسی ثبت و جاودانه شد. جین آستن از «غرور و تعصب» به‌عنوان نورِچشمی خودش یاد کرده و قهرمان پرشور قصه، الیزابت بنت، را طنازترین شخصیتی دانسته که در تاریخ داستان‌پردازی خلق شده. کشمکش عاشقانه‌ی الیزابتِ لجوج و دارسیِ مغرور، شاهکار خلاقانه‌ای را در بستر انگلستانِ شیفته‌ی رمان رقم زد. درآمیختگی درون‌مایه‌ی عشق با لطافت طبعِ هوشمندانه‌ی جین آستن، درکنار شخصیت‌هایی که عشوه‌گری و دسیسه‌هاشان بی‌بروبرگرد به‌دل ‌می‌نشیند، «غرور و تعصب» را به بی‌نظیرترین «کمدی رفتار» در قرن نوزدهم انگلستان تبدیل کرده است.

بخشی از کتاب :
عالم‌وآدم بر این ‌باورند که یک آقای مجرد مال‌ومنال‌دار، باید بی‌بروبرگرد زن اختیار ‌کند. وقتی مرد عزبی که دستش به دهنش می‌رسد، به محل جدیدی نقل‌مکان می‌کند، خانواده‌های اطرافش او را گزینه‌ای مناسب برای ازدواج با یکی از دخترانشان می‌دانند، ولو مرد کذایی را هنوز نشناخته باشند و از طرز فکر و منشش چیزی ندانند.
روزی خانم بنت به همسرش گفت: «آقا، ملتفت شدی عمارت ندرفیلد رو اجاره دادن؟» آقای بنت سرش را به نشانه‌ی نه تکان داد. خانم بنت گفت: «از من بشنو، اجاره شده، پیش پای شما خانم لانگ رفت، اومده بود سری به من بزنه، اون برام تعریف کرد.»
آقای بنت سکوت کرده بود. خانم بنت که انگار برای توصیف ادامه‌ی ماجرا طاقت نداشت، با صدای غرایی گفت: «مرد، مشتاق نیستی بدونی کی اجاره‌ش کرده؟»
آقای بنت پاسخ داد: «انگار تو خیلی مشتاقی برای من تعریف کنی، بگو گوش می‌کنم.» همین پاسخ سرسری آقای بنت کافی بود که همسرش سرحرف را باز کند...