(به کجا می‌نگری شادی درون توست)

نویسنده : روپرت اسپیرا 

   ترجمه : مریم هندوزاده کرمانی

خاموشی عظیم درونمان ما را به سمت خود فرا می خواند. تجربه جدید ما شناخت سرشت واقعی‌مان است. چیزی که در حال حاضر و همواره هستیم. نمایان می‌شود و به آن توجه می‌کنیم اما به این دلیل که محتوای تجربه ما را بسیار شیفته خود می‌کند، آن را نادیده می گیریم. این ماییم آگاهی، با تمام تجربه‌ها یکی شده‌ایم. به نظر خودمان را در آن کم کرده‌ایم و در نتیجه آرامش و شادی خود را نادیده گرفته‌ایم. رنج اجتناب ناپذیری که به دنبال آن می‌آید، فراخوانی از خودمان به خودمان است فراخوانی برای بازگشت به خانه از ماجراجویی تجربه‌ای که در آن گیر افتاده‌ایم.