نویسنده : کورش نیکنام

در آن سوی جلد کتاب آمده است:

ایرانیان روزگاری زندگی را در این سرزمین با فرهنگ دیرینه خویش سپری می‌کردند. با دادگری و آزادی که داشتند در پی آبادی و شادی ایران بودند تا سرافراز بمانند. تاخت و تازهای چندگانه ساختار راستی و آرامش را در این کشور زیرورو کرد برخی مانند مغول‌ها در پی دست‌اندازی به داشته‌های این کشور بودند، کشتند، سوزاندند، غارت کردند و رفتند. برخی نیز با آمدن به این سرزمین پنداشتند با مردمی بی‌فرهنگ بی‌سواد بی‌هویت و نادان روبه‌رو شده‌اند. آنان تلاش کردند تا فرهنگ خود را به این مردم بیاموزند. چون با ناسزا و ستم هدف و برنامه‌های خود را دنبال می‌کردند. با زیر دستان آزادگان و ایرانیان آزاده همچون بردگان رفتار می‌کردند. از آنجا که در کشوری با نگرشی تازه به سر می‌بردند جزیه مالیات اضافی می‌دادند پوشش و خوراک و شیوه زندگی ویژه و رنج‌آوری داشته‌اند. سرگذشت گلبانو یادی از بانویی در دوران کنونی است. این بانو با باوری که داشته جان خویش را فدای ارزش‌های هازمانی کرده است نگارنده به شیوه نمادین سرگذشت وی را از زبان دختری در این نوشته بیان می‌کند. به جز آن برخی از آسیب‌های دو سده‌ی این هازمان نیز در این نسک آمده و در بخش‌هایی از این نوشته نویسنده به یادمان‌ها و رویدادهایی که دیده، شنیده و پشت سر گذاشته با آموخته‌های فرهنگی چند ساله خویش پرداخته است.