نویسنده : محمد محمودی

دخترک بندِ یک قلب بادکنکی بزرگ به رنگ سرخ عاشقانه را در دست داشت. هر جای او را که نگاه می‌کردی یک خرده رنگ سرخ داشت: یک بلوز سفید با خال‌خال‌های سرخ، یک کمربند سرخ باریک با پاپیونی روی کمر، جورابِ کوتاه سفید با لبۀ ‌سرخ، کفش‌هایش هم سرخ و براق بودند. خیلی خوشحال به نظر می‌رسید؛ به گمانم یا به تولد دوستش می‌رفت یا از تولد او می‌آمد! شاید هم از داشتن این قلب سرخ بزرگ اینقدر خوشحال بود…

همچنین اسماعیل عباسی که که ویرایش ادبی این کتاب را برعهده داشته است، در ابتدای پاییز باب همایون می‌نویسد:

نوشته‌های ساده، جذاب، پرتصویر و خواندنی محمد محمودی بی‌تعارف مثل ماشین افسانه‌ای زمان خواننده را به هزارتوی زندگی محله‌های شهری در دوردست زمان می‌برند. محمودی که مهندس آرشیتکت است و مسلط به چم و خم معماری، بلد است در کنار صحنه‌های واقعی و ملموس، تخیلش را به خصوص درهاله‌ای از یاد مانده‌های آمیخته به ترس‌ها و سایه روشن‌های روزگارکودکی به کار بگیرد.