نویسنده : محمدعرفان جابری‌زاده

... به گفته الی ویزل تا زمانی که در آشویتس با چشم خود کامیونی از بچه‌ها را که به درون گودالی از آتش ریخته بودند ندیده بود هیچگاه گمان نمی‌کرد که در قرن بیست میلادی چنین اتفاقی بیفتد و جهانیان شاهد چنین صحنه‌هایی باشند و سکوت کنند. او همه این‌ها را کابوس می‌دانست و باور نمی‌کرد. در چنین شرایطی بود که شراره‌های عصیان در برابر خدا در وجود این نوجوان پانزده ساله زبانه می‌کشد!درست زمانی که پدر الی به همراه جمعی دیگر از یهودیان در مسیر رفتن به گودال مرگ و در حال گریه و زاری دعای مردگان (قدیش) را می‌خواندند و می‌گفتند: «نام او متعالی و مقدس باد»، الی با خود می‌اندیشید که چرا باید نام خدا را تقدیس کنم...