نویسنده : آندرئا بيانكی
   ترجمه : وحيد رضادوست
 

حقوق بین‌الملل همواره حول دو روایت سرگردان مانده است. از یک سو، گاه گمان می‌رود که حقوق بین‌الملل یعنی توجه صِرف به سطحی‌ترین مظاهر این نظام، یعنی فی‌المثل معاهدات تصویب‌شده یا احکام محاکم بین‌المللی؛ از سوی دیگر، گاه این سخن مطرح می‌شود که حقوق بین‌الملل یعنی آنچه می‌توان از حیث «نظری» و فلسفی از آن دفاع کرد.

با این همه، هیچ‌یک از این دو روایت را نمی‌توان مقبول دانست: حقوق بین‌الملل پدیداری است «دوچهره» که هم سویه‌های «نظری» و هم سویه‌های «عملی» دارد و بنابراین بی‌توجهی به هر سوی این نظام، کج‌فهمی از سوی دیگر را به دنبال خواهد داشت. در این معنا، نظریه‌های حقوق بین‌الملل سرگرمی‌های انتزاعی نیستند، بلکه جزء لاینفک و شرط لازم فهم پدیدار حقوقی بین‌المللی محسوب می‌شوند.

چشم‌اندازهایی که در این کتاب جمع‌آوری شده‌اند، از جملۀ مهم‌ترین نظرگاه‌هایی هستند که می‌توان حقوق بین‌الملل را از مجرای آنها به نظاره نشست. با این حال، باید دانست که این موارد تنها نظرگاه‌های موجود نیستند. بنابراین، از آنجا که مقام شمارش، هیچ حصر منطقی در این نظرگاه‌ها ندارد، قطعاً می‌توان از مناظر دیگری نیز سراغ گرفت که می‌شود حقوق بین‌الملل را مطابق آنها مشاهده و فهم و تفسیر کرد.

شناخت نظرگاه‌های حقوقی بین‌المللی، نه‌فقط باید وجهۀ همت منتهیان این رشته باشد تا شناختی جامع از آن کسب کنند، بل باید نقشۀ راهی نیز برای هر پژوهشگر حقوق و روابط بین‌الملل دانسته شود تا صرفاً به خواندن فلان و بهمان سند و قطعنامه و رأی قانع نباشد و آب از چشمه‌ها بردارد و بتواند معانی مستور در میان سطور را نیز بخواند.