قسمتی از این کتاب :

یکی بود یکی نبود، جز خدا هیچکی نبود.
یک بزی بود زنگوله‌پا، سه تا بچه داشت مثل ماه: یکی شنگول، یکی منگول، یکیش هم حپه‌ی انگور.
روزی از روزها بزی به بچه‌هایش گفت:
«من دارم می‌رم صحرا علف سبز خوش‌بو بچرم، پستان‌هایم را از شیر چرب پر کنم برای شماها. اگر در نبود من یکی آمد در زد مبادا ندیده و نسنجیده در را به روش واکنید‌ ها!
قرارمان این است که وقتی من برگشتم در زدم و شما گفتید کیه، به‌تان این جوری جواب بدهم که:
منم، منم، زنگوله‌پا
ورمی‌جم دو پا دو پا
چارتا سمبم به زمین
جفت شاخم به هوا
آن وقت، این‌ها را که گفتم، شما باید بگویید
یک دستم را از لای در بکنم تو تا ببینید خودم هستم یا نه
و تا وقتی که دست حنایی مرا ندیدید و خاطر جمع نشدید که خودم پشت درم آن را به رویم وا نکنید.»