نویسنده : صمد بهرنگی

صمد ضمن داستان نوشتن، مخاطب خود را وامی‌دارد تا خود به قصه گفتن رو بیاورد. قصه، سپری است در برابر خطرها و دریغ‌های جهان پیش رو. مهم نیست که قصه چقدر ساده باشد و زبان راوی در بدو امر ناپخته، تعلیم ندیده یا از سر بی‌تجربگی باشد، هرکس در هرجا و هر موقعیتی حق دارد زندگی‌اش را در قالب داستان روایت کند. پایان خوش که ظاهرا جزء جدایی‌ناپذیر داستان‌های کودک و نوجوان فرض می‌شود، در داستان صد با چیز دیگری جایگزین شده است: تداوم. داستان‌ها در لحظه‌ی ناکامی و شکست ادامه دارند و همواره کسی هست که وظیفه‌ی حمل داستان را تقبل می‌کند. صمد، متولد دوم تیرماه 1318 که اگر بود هشتاد و چهارسال داشت، در کنار فروغ فرخزاد از مصداق جوانمرگی خلاقیت ادبی در قرن گذشته‌ی فارسی است. بااین‌همه، در آثار صمد جوانمرگ با کششی باورناپذیر به ادامه یافتن در ذهن چند نسل از مخاطبان هیچ ردی از ناتمامی نیست و...