گلستان در مقدمه‌ای که پاییز 1333 بر این کتاب نوشته، عنوان کرده است: «آن‌چه مهم است این‌ است که درس خشن زندگی هک را خبیث نمی‌کند‌؛ فطرت او خلاف زندگی نمی‌رود. دلش شک برمی‌دارد اما به قساوت آلوده نمی‌شود. بی‌اعتنا نمی‌شود. آن‌ها که به او نارو زده‌اند اگر گرفتار شوند نه به توطئه‌ اوست بلکه خلاف میل اوست و او از گرفتاری‌های‌شان غمگین می‌شود و دریغ می‌خورد که چرا آدم‌ها یکدیگر را می‌آزارند. هک همدم است با هر آن‌چه درست و پاک و زیباست بی‌آن‌که خود بداند‌، و اگر دنیا زشتی‌ها دارد‌، چرکی‌ها دارد‌، شادی‌ها و گرمی‌ها نیز دارد. رودش سنگین و گسترده می‌رود و ستارگانش می‌درخشند‌؛ باران‌ها می‌بارند و شب‌ به خواب می‌رود و بامداد دنیا را بیدار می‌کند‌؛ و گرمی و رفاه دوستی چه خوشایند است. و چه خوشایند است درک زندگی و درک مسرات زندگی‌. چه خوشایند است ایفای تعهدی که درونت به عهده‌ات می‌گذارد.»

این نویسنده و مترجم همچنین سال 1349 می‌نویسد: «... و همچنین، هنوز، این آرزو که بچه‌ها آن را درست بخوانند،‌ دریابند. دیروز اگر خطاب ترجمه‌ام دخترم بوده است، امروز مانی، بچه‌اش، برای خواندن آماده می‌شود. اما نیاز به آموختن که مهر درخشنده‌ است و گول و فریب زشت، همدردی‌ علو و حاجت انسانی است‌ و زندگی به بزدلی نمی‌ارزد - همچنان پابرجاست.»