یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های این داستان راوی غیر قابل اعتماد آن است؛ کدام یک از شخصیت‌هایی که می‌گوید وجود دارد؟ خودش آخر داستان زنده می‌ماند؟ اینها همه پرسش است و داستان به هیچ‌کدام جواب نمی‌دهد.  فرا‌داستان‌ بودن یکی از تکنیک‌های داستان‌های پسا‌مدرن است، و این کتاب یک رمان پسامدرن است.

 

قسمتی از این کتاب :

 

 

کفش‌های قرمز عالم‌گیر شده بود. خیلی‌ها بعد از بیدار شدن، خوابشان که فراموش نشد، هیچ، برای همیشه سعی کردند ماندگارش هم کنند. یکی‌شان که گرافیست بود، یک زن کشیده بود تمام‌قد. زن فقط یک جفت کفش قرمز به پا داشت، نیم‌رخ ایستاده بود. سرش را داده بود عقب و آب با فشار از دوش حمام می‌پاشید توی صورتش. نه آب توی نقاشی رنگ داشت و نه زن صورتی که بشود دید، اما کفش‌ها قرمز قرمز بودند.