در کتاب حاضر این نکته مورد بحث قرار می‌گیرد که حکومت قاجار در اداره اتباع خود فقط بر زور و کاربرد آن متکی نبود، بلکه به همان اندازه و شاید بیشتر به توافق میان خود و ملت اتکا داشت؛ توافقی که خود ناشی از یک نظام پیچیده موازنه بود که به نوبه خود بر مردم در تمام سطوح اتکا داشت که مذاکره سیاسی می‌کردند و با دولت و با یکدیگر به چانه‌زنی می‌پرداختند. نویسنده در پی آن است که دریابد چگونه این گفت‌وگو میان مردم و حکومت جریان می‌یافت.

کتاب در 9 فصل تنظیم شده که سرفصل‌های آن عبارتند از «پیشینه: دین، جامعه، سیاست و تجارت»، «مردم، دولت و انگلیسی‌ها»، «شیراز: اعتراض شهری و موازنه قدرت در فارس»، «اصفهان اعتراض مردمی، نظارت اجتماعی و شکل‌گیری تشریک مساعی»، «تظاهرات توده‌ای زنان در ایران سده نوزدهم»، «لوطی‌ها، تهیدستان آشوبگر شهری»، «سرباز- نیروی سرکش نظامی»، «برده‌داری و بردگان سیاه در ایران سده نوزدهم» و «بردگان دوم: حاجی بشیرخان - عشق در شرایط پیچیده».