در این نمایش‌نامه از مارگریت دوراس یک زن به دیدار مادر آمده است، آن‌هم مادری به‌نام مادلن که سال‌ها پیش در روز تولد او بعد از ماجرایی عاشقانه به امواج مرگ تن سپرده است. نمایش‌نامه «ساوانابای» را شاید بتوان نبردی بین حافظه آدمی و واقعیت تلخ روزمرگی جهان دانست که در آن آدمی می‌کوشد آنچه زمانی دوست داشته است را از تندباد بلا حفظ کند.

 

قسمتی از این کتاب : 

 

«خودت هم نمى‌دانى كى هستى، كى بودى، فقط مى‌دانى كه بازيگر تآتر بودى، حتى نمى‌دانى چه نقش‌هايى ايفا كرده‌اى، ايفاى نقش مى‌كنى، مى‌دانى كه بايد ايفاگر نقش باشى، اين‌كه چه نقشى، اصلا نمى‌دانى. نه نقش‌ها يادت مانده نه بچه‌ها، نمى‌دانى كدامشان زنده است و كدامشان مرده. نه مكان‌ها يادت مانده، نه صحنه‌هاى تآتر، نه پايتخت كشورها و قاره‌ها و جاهايى كه فرياد سرداده‌اى، فرياد شوريدگى عاشقان... بازيگر تآتر هستى تو، شكوه عمر جهان، كمال عالم، عظمت واپسين رهايىِ جهان. همه‌چيز را از ياد برده‌اى جز ساوانا، ساواناباى. ساواناباى توئى.»