محمدعلی سجادی سینماگری شاعر و نقاش است و سایر وجوه هنر، بر سینمای این هنرمند مولف سایه افکنده است.سجادی با حضور جدی و موثر در عرصه‌های مختلف هنر و به کارگیری عناصر مشترک آن‌ها در یکدیگر،‌ بارها ذات هنری خود را یادآور مخاطبانش کرده است.

نویسنده در معرفی این اثر در ابتدای کتاب چنین آورده است :

مسعود بهاری و مرگ خود خواسته‌اش، انگیزه‌ی نوشتن این رمان شد. فصل اول را در تابستان 78 نوشتم که یک داستان کامل می‌نمود. با بازنگری تابستان 89 دیدم دوباره دارم می‌نویسمش، پس نوشتم و نوشته شدم. چنین بود که فصل دوم هم نوشته شد.

حوادث واقعی و غیرواقعی، اگر بشود این دو را از هم جدا کرد البته، درهم تنیده شدند. تکه‌دوزی و تغییر زاویه‌ی دید را پیش‌تر نیازموده بودم .اکر از بعضی حوادث یا نشانه‌های ساده یا پیچیده استفاده کرده‌ام، خواسته و ناخواسته، حالا اما این اثر واقعیت خودش را دارد و وام‌دار هیچ‌کس نیست جز حقیقت ساده‌ای که همه‌ی این‌ها را باهم می‌سازد...