سره ‌نویسی پارسی و پرهیز از آلایش زبان پارسی به واژگان بیگانه همواره یكی از كوشش ‌های ادبی و ایران شناسی در نیم‌ سده ‌ی گذشته‌ ی ایران بوده است. در این میان، دفتر پیش‌ رو، گردآوری ارزنده ‌ای است از واژگان پیشنهاد شده‌ و پر پیشینه‌ ی پارسی در برابر خیل واژه‌ های بیگانه ‌ای كه دیرزمانی است در گنجینه‌ ی شایگان زبان ‌های ایرنی جای خوش كرده ‌ا‌ند. تهمورس جلالی در پیشگفتار کتاب انگیزه ‌اش را از این گردآوری چنین نوشته است: «انگیزه گردآوری این فرهنگ آن است که می ‌اندیشم زبان پارسی توانگر از واژه‌ های خود می‌ باشد. افسوس، واژه‌ های بیگانه چنان زبانزد شده که واژه‌ های پارسی را به دست فراموشی سپرده و فرهنگستان هر چند واژه بیابد یا آفریند، در دریای بیکران زبان ناپدید گردد …».