در این کتاب مارشال روزنبرگ دیدگاه‌های خود را در مورد نقشی که خشم می‌تواند در زندگی ما داشته باشد تبیین می‌کند. این نظرات طی جلسات پرسش و پاسخی که روزنبرگ در زندان و دیگر اماکن با افرادی که پیامدهای خشم خود یا دیگران را تجربه می‌کردند، بیان شد. روزنبرگ معتقد است این تصور که خشم، چیزی است که باید سرکوبش کرد. ما را به تردید و بازنگری فرامی‌خواند، اتفاقاً در نظر او خشم موهبتی است که ما را به شناخت نیازهای برآورده نشده ما رهنمون می‌کند. این استاد روانشناسی خشم را محصول طرزتفکر ما می‌داند و می‌گوید گفت‌وگو درباره خشم، بی‌شک موجب درک بهتری از فرآیند «ارتباط بدون خشونت» یا زبان زندگی می‌شود.