در اين كتاب هاروي به شيوه اي شماتيك، به توضيح هفده تناقض عمده سرمايه داري مي پردازد. چنانچه از متفكري جدي و پيگير چون هاروي انتظار مي رود كتاب مذكور چيزي نيست جز ادامه منطقي پروژه اي كه او سال هاست سخت كوشانه سويه ها و سطوح متفاوت آن را در آثارش شرح و بسط داده است. با اين همه تفاوت تعيين كننده اي در كار است كه كتاب حاضر را از ديگر كتاب هاي هاروي متمايز مي كند. چنانچه هاروي خود در مقدمه كتاب به روشني توضيح داده است در اينجا او بيش از هر چيز با خود سرمايه در شكل عام و انتزاعي اش سروكار دارد و نه با اشكال تاريخي- اجتماعي سرمايه داري. اين تا حدي همان روشي است كه ماركس در «كاپيتال» دنبال كرده است. سوداي ماركس آن بود كه «منطق» خود سرمايه را، مستقل از اينكه در كدام مختصات تاريخي عينيت يافته باشد، صورت بندي كند. هاروي اما در اينجا در پي آن است كه منطق «تناقضات» سرمايه را نشان دهد. تا جايي كه به سرمايه داري مربوط مي شود تناقضات بسياري در كارند كه نسبت مستقيمي با تناقض هاي سرمايه ندارند، گرچه اين دومي ممكن است بر آنها اثر گذاشته باشد...