«گزاره‌هايي در ادبيات معاصر ايران»، نوشته «علي تسليمی» مباحث پيشامدرن، مدرن و پست‌مدرن را در قالب گزارش‌هايي در ادبيات معاصر ايران ارزيابي كرده است.

در اين كتاب سرفصل‌هايي چون شعر رمانتسم ايران، شعر اجتماعي ايران، مدرنيست‌هاي متعارف، مدرنيسم و مدرنيست‌هاي راديكال(شالوده شكن و پست مدرن) و شعر‌هاي اخير، با نظر داشتن به دوره‌هاي پيشا‌مدرن، مدرن و پست‌مدرن تحليل شده است.

مولف در پيشگفتار کتاب درباره روش تاليف و پژوهش خود درباره اين گزاره‌ها گفته است: «گزاره‌هايي كه در پيش داريم، پيوسته، گسسته‌اند؛ به عبارتي مي‌توان آنها را جداگانه و نيز با هم مطالعه كرد. آثار مدرن در چنبره كارهاي تعريف‌پذير، آكادميك و دانشگاهي نيستند، اما تلاش كرده‌ام كه حد واسطي ايجاد كنم و قدري به اين مقصود نزديك شوم: با آن كه گزارش‌ها فرم‌گرايانه عنوان شده‌اند، از تعيين، تقسيم و اشاره به معنا و محتوا پرهيز نكرده‌ام.»

در اين كتاب در بخش گزارش شعر رمانتيك ايران اين گونه آمده است: «زيبايي‌شناسي شعر رمانتيك ايراني، به سبب موقعيت زماني خود و نيز آغاز روي آوردنش به نوع و سبك ادبي جديد، داراي زيبا‌شناسي نيمه‌سنتي است. در اروپا نيز عده‌اي چون اميل زولا زيبايي شناسي رمانتيست‌ها را همان زيبايي‌شناسي كلاسيك قلمداد مي‌كنند.»

نويسنده كتاب در گزاره مدرنيست‌هاي متعارف با نگاهي به اشعار شاملو، نيما، فروغ فرخزاد و... در مبحث ورود به «گامي در شناخت شعر سپهري» درباره ساختار زباني و گرايش فكري سهراب سپهري اين‌گونه نوشته است: «سپهري پس از عبور از شعر رمانتيك، با زبان نيمه سنتي و نيمايي و با انديشه‌ سوررئاليستي هوشنگ ايراني، به سرودن دفتر مرگ رنگ(۱۳۳۰) و زندگي خواب‌ها روي آورد.
در آوار آفتاب(۱۳۴۰) نفوذ انديشه‌‌هاي هوشنگ ايراني و بوديسم دامنه‌ بيشتري يافت...»

نمايه‌ شاعران و نويسندگان و نمايه‌ اصطلاحات ادبي نيز آخرين بخش‌هاي مطالب اين كتاب را تشكيل مي‌دهند.