پاریس در قرن نوزدهم میلادی دستخوش تحولات بسیاری شد که به آن چهره‌ای جدید بخشید و آن را از شهری با زيرساخت‌های شهری قرون وسطایی به دوره مدرن تبدیل کرد. کتاب «پاريس پايتخت مدرنيته» روایت تاریخ مردمی است که در سال‌های 1830 تا 1871میلادی تلاش دارند تا جامعه‌ای نو بسازند. در این میان نقش نویسندگان، شاعران و جامعه‌شناسان بسیار برجسته است.

پاریس نیز مانند دیگر شهرهای اروپایی برای گذار از دوران قرون وسطایی متحمل فشارها، معضلات و فسادهای بسیاری شد. این مسایل در کتاب‌ها و آثار نویسندگان، هنرمندان و نظریه‌پردازان به‌وضوح به چشم می‌خورد.

«پاريس پايتخت مدرنيته» در سه بخش و 18 فصل تدوین شده است. کتاب با «مقدمه: مدرنيته در حکمِ گسست» آغاز شده و در بخش نخست به «بازنمایی‌ها: پاريس 1848-1830» پرداخته است. این بخش به معرفی «اسطوره‌های مدرنيته: پاريسِ بالزاک»، «در رویای تنواره‌ی سياسی: سياست‌های انقلابی و طرح‌های اتوپيایی، 1848-1830» اختصاص دارد.

بخش دوم با نام «عينيت‌بخشی‌ها: پاريس 1870-1848» با زیرعنوان‌های «پيش‌درآمد»، «ساختار روابط فضایی»، «پول، اعتبار و ماليه»، «رانت و بهره‌ ملكی»، «دولت»، «كار مجرد و انضمامی»،‌ «خريد و فروش نيروی كار»، «شرايط زنان»، «بازتوليد نيروی كار»، «مصرف‌گریی»، «رخداد و فراغت»، «کمونته‌ طبقه و طبقه‌ کمونته»، «روابط طبيعی»، «علم و احساس، مدرنيته و سنت»، «ريتوريقيا و بازنمایی» و «جغرافيای سياسی تحولات شهری» به بررسی مهم‌ترین تحولات آن روزهای پاریس پرداخته است.

«احداث كليسای ساكره كوره» بخش پایانی کتاب است. «پاريس پايتخت مدرنيته» همراه با عکس‌هایی از پاریس آن روزها تصویری گویا از تاریخ قرن نوزدهم ارایه می‌کند.