لیندا گرتن در کتاب "هنر ساختن آینده‌ی کار" با نيم‎نگاهي به تحولات انقلاب صنعتي در اواخر قرن هجدهم و اوايل قرن نوزدهم پيشران‌هاي تغيير و تحول را در تركيب ظريفي از پنج نيرو يافته است: نياز به اقتصاد كم‌كربن، پيشرفت سريع فناوري، گسترش جهاني‌شدن، تغييرات ژرف در روند جمعيت و طول عمر و تغييرات مهم اجتماعي.او در اين سفر مسيرهاي محتملي را به‎سوي آينده به تصوير مي‌كشد. گاه مسير به گونه‌اي است كه جنبه‌هاي منفي اين پنج نيرو را برجسته مي‌كند و به آينده‌اي گسسته، پر از انزوا، توأم با خودپرستي، محروميت و فقر مي‌رسد. او اين آينده را «آينده‌ي تاریک» مي‌نامد كه در آن، اين پنج نيرو به‌طور مجزا يا در ترکیب با يكديگر، بر اعمال ما پيشي مي‌گيرند و انسان را در موضعي منفعلانه قرار مي‌دهند. گاه در اين مسير، جنبه‌هاي مثبت اين پنج نيرو تحت كنترل انسان درمي‌آيند و انسان به‎صورت فعالانه آينده‌اي را مي‌آفريند كه تحت هدايت خودش قرار دارد. او این آينده‌ را «آينده‌ي‌ روشن» می‌نامد.

دکتر گراتن بر اساس داستان‌هاي متعددي كه از زندگي كاري افراد در دهه‌هاي آينده ارائه مي‌دهد، باور دارد كه در مسير منفي حركت به آينده، سه موضوع اصلي گسست، انزوا و محروميت ظاهر مي‌شود. او بر این باور است که رهایی از این سه معضل، مستلزم تغییر اساسی در شیوه‌ي فکری و رفتاری ماست...