"هستي‌شناسي يكتاي سرمايه "سخن اصلی رابرت آلبریتون در کتاب "دیالکتیک و واسازی در اقتصاد سیاسی" است، نوعی هستي شناسي‌ كه دست یافتن به يگانگي‌اش نه تنها مستلزم بازانديشي نظريه‌ي اقتصادي، بلكه همچنين بازانديشي گسترده‌ي مقولات فلسفي است.

بازانديشي فلسفي آلبریتون از منظر اقتصاد سیاسی کوزو اونو و تام سكين صورت میگیرد، يا شايد بتوان گفت نقد فلسفه از منظر يك اقتصاد فلسفي ماركسي خاص به شمار مي رود.

از نگاه آلبریتون تحلیل دقیق هستی‌شناسی سرمایه ما را به سمت درگیر شدن با تقریباً همه‌ی مکاتب و رشته‌ها و مقوله‌های فلسفی، و تجدیدنظر در آنها سوق می‌دهد. اقتصاد فلسفي‌ای که در این کتاب عرضه‌شده تمامي نظريه هاي عام فلسفي پيرامون روابط میان سوژه ـ ابژه، و زبان و شناخت را مورد پرسش قرار مي‌دهد. تأکید این رویکرد بر این است که هم هستی‌شناسی و هم معرفت‌شناسی سرمایه یکه‌اند، و این که هستی‌شناسی‌ها و معرفت‌شناسی‌های عام، که بخش اعظم فلسفه دارای چنین خصلتی است، نمی‌توانند این یگانگی را تشخیص دهند.

در این راستا آلبریتون نشان می دهد كه باید بار دیگر، و این بار از منظر هستي شناسي يكتاي سرمايه، به بسياري از مقولات بنيادي فلسفي اندیشید. به عنوان مثال هیچ فلسفه‌ی عامی از روابط سوژه - ابژه اعتباری نخواهد داشت اگر در تضاد با روابط سوژه - ابژه‌ی منحصر به فرد سرمایه قرار گیرد. و هيچ نظريه ي عامي درباره‌ي زبان دوام نخواهد داشت، اگر در تضاد با رویکردی باشد كه زبان را در رابطه‌ با نظريه ي سرمايه درک می‌کند