"... انسان تا درجه‌ای که بتواند از خود فاصله بگیرد قادر به مقاومت در برابر هجوم درد است. این خود-‌ فاصله‌گیری، این کارکرد- مند- سازی و این اُبژه‌سازی حیات بی‌وقفه کامل‌تر می‌شود. عصر امنیت با شتابی غافلگیرانه با عصر غلبه‌ی ارزش‌های تکنولوژیک جایگزین می‌گردد. منطق و ریاضیات حاکم بر زندگی، اعجاب‌آور و مخوف است. آدمی حس می‌کند که بازی برای ذهن او بیش از حد پیچیده و منطقی طراحی شده است. .. در چنين اوضاعي، درد همچنان تنها معياري مي‏ماند كه نويدبخش ‏قطعيت در ادراك است. هرجا كه ارزش‏ها ديگر توان حفظ سنگرهايشان را ندارند، حركت به‌سوي درد به‌عنوان نشان اعجاب‏انگيز زمانه تاب آورده مي‏شود، اين فاش‏كننده‌ي سويه‌ي منفي يك تفسیر متافيزيكي است. "

آنچه خواندید بخشی از نوشتار "درباره‌ی درد"بود از ارنست یونگر نویسنده آلمانی زاده ۲۹ مارس ۱۸۹۵ که به گفته راسل ای یرمان در پیشگفتار کتاب، يك سند تاريخي اجتناب‏ ناپذير براي هر آن كسي ‏است كه مايل است پايه‏ هاي فرهنگي و سياسي ظهور پديده‌ي هيتلر را درك كند.

به نوشته یرمان "درباره‌ی درد ارنست يونگر به جريان موسوم به «انقلاب محافظه‏ كاري» در دهه ‏هاي 1920 و 1930 ميلادي آلمان تعلق دارد، نقدي بدبينانه بر فرهنگ و جامعه ي جمهوري وايمار و، در كل، بر مدرنيته‌ی ليبرال. انقلابیون محافظه‌کار بر اساس ‏مقدمات قرن نوزدهمي، به‌ويژه افكار نيچه، تحقيري سرسختانه نثار «ارزش‏ هاي بورژوايي» فردگرايي و احساسات ‏رقيقه كردند و كل ميراث روشنگري را به سخره گرفتند، و هم‏زمان، چشم‌دوخته به استقرار قريب‏ الوقوع نظم جديدِ برساخته از جوهره‏اي‏ خشن، همچون نيچه مدعي فقدان ارزش و كيفيت در زندگي ‏مدرن شدند. گرچه وقتي نيچه به مدد اسطوره ي «ابرانسان» به‌منزله‌ي بديلي‏ نخبه‏ گرايانه به مقابله با اين انحطاط و هم‏سطح‏ گرايي دموكراتيك ‏برخاست، انقلابيون محافظه‏ كار، به‌ويژه ارنست يونگر، كوشيدند يك‏ قهرمان‏ گرايي نوين را كه از دل دنياي تكنولوژيك، جامعه ي تكنولوژيك ‏توده‏اي پديدار مي‏شد، تشخيص دهند. اگر محافظه‏ كاران سنتي بر بازگشت‏ به گذشته يا، دست‏كم، حفاظت از ارزش‏هاي سنت در برابر نيروهاي ‏مهيب پيشرفت پاي مي‏ فشردند، انقلاب محافظه‏ كاري بر اين نظر بود كه ‏تحولات بنيادين در «كار»، در جامعه ي معاصر، مي‏ توانست به وضعيتي بينجامد كه با قدرت سازماندهي شده، انضباط و اراده ي معطوف به خشونت ‏تعريف ‏شود."