آيا وظيفه شهروندان اين است كه به علت منافعي كه دولت برايشان دارد از آن اطاعت كنند؟ نظريه پردازان ليبرال هميشه تاكيد دارند كه به سود فرد است كه از دولت ليبرال تبعيت كند و وظيفه سياسي را مناسبات عمودي ميان هر يك از شهروندان و دولت ارائه كرده اند. اما به عقيده خانم كَرول پِيتمن‏ در كتاب مسئله ‏ى وظيفه ‏ى سياسى‏( نقدى بر نظريه‏ ى ليبرالى وظيفه ‏ى سياسى‏) فايده ‏باورى مكانيسمى براى وساطت ميان مطالبات نفع شخصى و مطالبات ‏دولت فراهم نمى‏ آورد چرا كه از چشم ‏اندازى تجريدى و صرفا فردگرايانه و مالكيت طلب ارائه ‏ى شرحى ‏منسجم از پيوندهاى اجتماعى كه زمينه‏ى فرديت، توده ‏ى مردم و خلاقيت ‏اجتماعى و سياسى باشد غير ممكن است.

پيتمن از دموكراسي مشاركتي يا خودمديريتي دفاع مي كند كه از چشم ‏اندازى دموكراتيك ‏و نه ليبرالى، با حفظ خودمختارى همه افراد را توانا مى‏ سازد تا به‏ طور سياسى داورى كنند و به عنوان شهروندانى كه بايد وظايف سياسى‏ خويش را خود ايجاد كنند و انجام دهند، نقشى تمام‏ عيار و فعال ايفا نمايند.

به نظر كَرول پِيتمن‏ اين ديدگاه دموكراتيك كه وظيفه‏ى «سياسى» را مناسباتى افقى ميان شهروندان تلقى‏ مى‏ كند مستلزمِ ‏جماعتى سياسى است كه ايستا نباشد، يعنى انجمنى سياسى تشكيل يافته از انجمن ‏هاى سياسى بسيارى. اعضاى اين جماعت شهروندانى هستند كه درانجمن‏ هاى سياسى متعددى عضوند كه از طريق روابط افقى و چندجانبه ‏ىه ‏وظيفه ‏ى سياسىِ خودخواسته با يكديگر پيوند خورده ‏اند.

خصوصيت اساسى اين بازنگرىِ دموكراتيكىِ امر «سياسى» اين است كه امر «سياسى» ديگر جدا از زندگىِ روزمره انگاشته نمى‏شود. حوزه ‏ى سياسى يك بُعد است، بُعد اشتراكىِ زندگىِ اجتماعى در كليت آن. حوزه ‏ى سياسى آن عرصه‏ ى هستى ‏اجتماعى است كه در آن شهروندان با يكديگر به‏ طور خودخواسته همكارى و از زندگىِ مشترك و تعهدات مشترك خويش حفاظت مى ‏كنند. و به همين دليل است كه پيتمن اين شعار مردم پسند را مفيد مي داند: امر شخصي امر سياسي است.