تالار در سکوت فرو رفته بود، سرسيمون بلند شد و با مشتش محکم روي ميز زد و گفت: «خوب، حالا همه­ي ما با هميم»، جامش را بالا برد و ادامه داد: «به افتخار ويليام جوان که به تنهايي از جنگل تاريک عبور کرد و طلسم مردي را باطل کرد که براي مدتي طولاني قلمرو ما رو به اسارت گرفته بود. بايد درسي رو که ويليام به ما آموخت هميشه به ياد داشته باشيم. يادمون باشه، سلاحي که براي نبردمون نياز داريم درون قلب ماست.» با تمام وجود فرياد زد: «به افتخار ويليام.» و صداهايي شاد پاسخ دادند: «به افتخار ويليام.»