تبارشناسي اخلاق از جمله آخرين نوشته‌هاي نيچه است كه دو سالي پيش از فروپاشيدن ذهن آتش‌فشانش نوشته است. اين كتاب، همچون بسياري از آثار نيچه، بسيار شتابان نوشته شده است. وي آن را در بيست روز، در ماه ژوئنِ 1887، نوشته و كتاب در نوامبرِ 1887 منتشر شده است. اين كتاب يك "جدل‌نامه" است. نيچه اين كتاب را پس از فراسوي نيك و بد نوشته، و در نامه‌اي، هدفِ آن را روشن كردنِ چند "اصلِ بنياديِ" آن كتابِ بدفهميده‌شده، فراسوي نيك و بد، مي‌داند. وي مي‌خواهد در اين كتاب چند نكته‌ي اساسي را كه در آن كتاب به اجمال آمده، روشن و كامل كند و نقشِ "آزاده‌جاني" را در آن بازگويد، و آن‌چه را كه در آخرين بخشِ «فراسوي نيك و بد به نرمي گفته است با طنيني تند و انگيزاننده شرح كند و سنجش‌گريِ اخلاق را به اوجِ خود برساند».