پازولینی در ۱۹۲۲ در بولونیا به دنیا آمد. او از فیلمسازان نسل دوم سینمای بعد از جنگ ایتالیا است که علاوه بر فیلمسازی، در نوشتن رمان، شعر و نقدهای سینمایی و فرهنگی نیز دست داشته است.
سینمای پازولینی آمیزهای از شعر، استعاره، اسطورهشناسی، روانشناسی و دیالکتیک مارکسیستی است.وی فعالیت اش را در سینما با نوشتن فیلمنامه شبهای کابیریا برای فدریکو فلینی آغاز کرد.فیلم انجیل به روایت متی او هنوز زیباترین و غیر متعارفترین روایتی است که تا کنون از زندگی عیسی مسیح در سینما ارائه شده است. تمام فیلم با بازیگران غیر حرفهای و در لوکیشنهای بدیع و خیره کننده فلسطین فیلمبرداری شده است.
بسیاری از فیلمهای پازولینی، اقتباسهای مدرن از آثار کلاسیک ادبی جهان اند که با تاویل ویژه او ارائه شدهاند، آثاری چون ادیپ شهریار، مدهآ، دکامرون، حکایتهای کانتربوری و داستانهای عشقی هزار و یک شب.
پازولینی نه تنها یک فیلمساز برجسته، بلکه شاعری بزرگ و نظریهپرداز معتبر سینما نیز بود. مقاله سینمای شعر که او در ژوئن ۱۹۶۵ در نخستین فستیوال فیلم پزارو قرائت کرد و در اکتبر ۱۹۶۵ در نشریهٔ کایه دو سینما منتشر شد، یکی از مهمترین مقالههایی است که در بارهٔ ماهیت شعرگونهٔ سینما و زیباییشناسی آن نوشته شده و از اعتبار آکادمیک و تحلیلی بسیاری برخوردار است.
در یکی ازشعرهای این کتاب می خوانیم:
و از خود میپرسند:
«شاید مریلین، مریلین کوچک، راهنمای ما بوده باشد؟»
و اکنون تو خواهرک
تو که همیشه بیاهمیت بودی
خواهرک فقیر که همیشه لبخند بر لب داشتی
پیش از همگان از آستانهی جهانی میگذری
که به سرنوشت مرگش وا نهادهاند