مطالعه‌ی سیر تحول نهاد زندان پیوندی را میان دو علم جامعه‌شناسی و تاریخ ممکن می‌کند .در پژوهش حاضر تلاش شده است تا با نگاهی تبارشناسانه به تاریخچه‌ی این نهاد در ایران ، از قلعه و بندی‌خانه تا انبار و محبس ،گسست های میان زندان مدرن و پیشامدرن برجسته شود . در همین حال ، صورت‌بندی کنش‌ها در بستر ساختار زندان با توجه به نظریه‌ی ساخت‌یابی آنتونی گیدنز مورد تحلیل قرار گرفته است . کتاب پیش رو تحولات زندانهای ایران را ، در دوره‌ی مشروطه و پهلوی اول ، با مرور مجموعه‌ی متنوعی از منابع ادبی ، اسناد رسمی دولتی ، تاریخ شفاهی و ... برمی‌رسد ، اما می‌کوشد نگاه انتقادی خود را نیز در این میانه حفظ کند .