ترجمه : مجید اخگر

 

پيتر بورگر در اثر كلاسيك خود كه در زمان انتشار به تدريج جايگاه خاص در نظريه هاي مرتبط با هنر آوانگارد پيدا كرده است، با تكيه بر سنت فكري ديالكتيكي، ضمن بررسي و نقد ديدگاه هاي زيبايي شناختي چهره هايي چون لوكاچ، آدورنو و بنيامين، به موقعيت تاريخي ممتاز جنبش هاي آوانگارد ابتداي قرن بيستم در چارچوب تاريخ هنر و جريان مدرنيسم هنري مي پردازد. از ديدگاه او، تاريخ هنر غرب با جنبش هاي آوانگارد به نوعی خودآگاهي تاريخي نسبت به وجه نهادي خود دست پيدا مي كند كه بدان قابليتي خودنقادانه مي بخشد و جهت گيري و عملكرد هنر پس از آن را دگرگون مي سازد.