ترجمه : مهدی نصراله‌زاده

 

رسيدن به "منسجم ترين، نظام مندترين و كارآمدترين فرازبان ممكن برای تحليل و توصيف متون دراماتيك" هدف اعلام شده نويسنده در كتاب حاضر است. برای نيل بدين هدف، نويسنده نظريۀ ارتباط و الگوی نظام ارتباطی را مبنا قرار می دهد و می كوشد در ذيل اين الگوی كلی، تماميت دستاوردهای كنش تحليلی و انتقادی در حوزۀ درام را يك جا جمع كند.

 

از جمله ويژگی های كتاب "نظريه و تحليل درام"، توجه به حضور مؤلفه های اپيك يا روايی در درام و به طور كلی، توجه به وجود پيوندهای تاريخی و ساختاری بين درام و روايت است. در نگاهی كلی تر، می توان وجه مشخصۀ كتاب حاضر را تلاش برای درآميختن رويكرد تحليلی و ساختاری (همزمانی) با رويكرد تاريخ نگر(در زمانی) در عرصه مطالعات درام و تحولات مربوط به آن دانست. همين امر باعث شده است كه كتاب فيستر، به رغم غلبۀ رويكرد تحليلی وساختاری در آن، دربردارندۀ طرحی كلی از تاريخ درام نيز باشد، امری كه آشكارا در ارجاعات فراوان كتاب به نمايش نامه ها و نمايش نامه نويسان ادوار تاريخی مختلف نمود يافته است.