در این رمان، فریدون زعیم‌اوغلو نگاهش را به گذشته برمی‌گرداند و به زادگاهش نظر می‌اندازد که همراه با والدینش از آنجا مهاجرت کرده است.

این رمان روایت بخشی از زندگی لیلا، از دوران کودکی تا چند سال پس از ازدواج و نهایتاً مهاجرتش به آلمان است. راوی داستان، لیلا، از پدرش میگوید؛ فردی که در اوج ناتوانی‌های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی بر خانواده‌اش حکمرانی میکند و زندگی را بر همه‌ی اعضای خانواده به جهنم تبدیل کرده است. تنفر لیلا از پدرش به‌حدی است که در طی داستان از او با القابی مثل شوهرِ مادرم، کتک‌زن و یا شکم‌سیرکن خانواده یاد و از به‌کار بردن واژه‌ی «پدرم» خودداری میکند. مادرش در تمام عمر در سکوت، مقابل خواسته‌های نابه‌جای پدر سر تسلیم فرود می‌آورد. برادرانش راه خودشان را می‌روند و خواهرانش منتظر مردی هستند که به خواستگاری‌شان بیاید و امیدوارند که از این طریق به خوشبختی برسند. لیلا در دوران کودکی دارای آزاد‌یهای محدودی است که به‌محض رسیدن به سن بلوغ، آنها را از دست می دهد.
نقل مکان خانواده به استانبول موقعیت‌های جدیدی را برای خانواده پیش می‌آورد: لیلا با یک مرد آشنا و عاشق او می‌شود و آن دو با هم ازدواج می‌کنند، ولی این زوج در ترکیه بی‌آتیه هستند و تصمیم به مهاجرت از این کشور می‌گیرند. 

نویسنده با لحنی اثرگذار، پرمعنا و پررنگ، داستان بزرگ شدن یک دختر و متلاشی شدن یک خانواده را بیان می کند. همچنین اشاره‌ای دارد به فضای فرهنگی حاکم بر ترکیه‌ی دهه‌های پنجاه و شصت میلادی و به تعداد زیادی از مهاجرین ترک که به‌دلیل شرایط سخت اقتصادی، کشورشان را ترک کردند و به‌عنوان کارگران ساده به آلمان رفتند. رمان لیلا در واقع سرگذشت واقعی مادر فریدون است که در یک شهرستان کوچک در منطقه‌ی آناتولی ترکیه به‌دنیا آمد و بزرگ شد.